Przez sześć miesięcy po tym, jak Ava rozbierała się na scenie, od czasu do czasu opowiadała o szalonych rzeczach, które przydarzały jej się tamtej nocy. Opowiadała mi, jak przed swoją wielką nocą denerwowała się przed wejściem na scenę przed zupełnie obcymi ludźmi i rozbieraniem się do naga. Powiedziała, że jej jedyną pociechą jest świadomość, że nikt na widowni jej nie pozna, a przypadkiem, gdyby to był ktoś, kto ją wcześniej widział, nie byłby w stanie jej rozpoznać, bo była incognito za maską. Powiedziała, że jej podejście było takie, że wiedziała, że ma seksowne ciało, więc pomyślała, że prawdopodobnie nie będzie musiała wiele robić na scenie, aby publiczność ją polubiła.
Powiedziała jednak, że jej zdenerwowanie podwoiło się, gdy kierownik poinformował ją, że po rozebraniu się do naga będzie musiała usiąść tuż przed każdym facetem z rozłożonymi nogami i pozwolić im się palcować. Nigdy nie wyobrażała sobie, że kiedy zgodziła się rozebrać na moje urodziny, będzie to oznaczało pozwolenie facetom na zabawę jej waginą.
Dla niej striptizerka to dziewczyna, która po prostu tańczy i zdejmuje wszystkie ubrania. To wszystko. Ale myśl o konieczności położenia się tuż przed facetem i rozłożeniu jej nóg i naprawdę pozwoleniu facetowi zbliżyć się do niej osobiście, była zupełnie nowym poziomem erotyzmu i nerwowości. Była niechętna, by to zrobić, ale przynajmniej tam znowu byli to zupełnie obcy ludzie, którzy nie wiedzieli, kim jest i nigdy więcej jej nie zobaczą.
Przez wiele miesięcy Ava próbowała przekazać mi uczucie, które towarzyszyło jej, kiedy po raz pierwszy wyszła na scenę w skąpej małej niebieskiej letniej sukience i butach na obcasie.
Powiedziała, że była tak zdenerwowana, kiedy po raz pierwszy weszła na scenę, że nawet nie chciała stanąć twarzą w twarz z tłumem. Stanęła twarzą do tylnej ściany, ale powtarzała sobie, że w pewnym momencie musi się odwrócić i stanąć twarzą do tłumu. Więc po około trzydziestu sekundach w końcu zebrała się na tyle odwagi, by odwrócić się twarzą do publiczności, ale nadal trzymała głowę spuszczoną. Potem, po dłuższej chwili, podniosła głowę i spojrzała na publiczność.
Powiedziała, że wyjrzała przez jasne światła sceniczne na publiczność i dopiero wtedy zdała sobie sprawę, że wszyscy faceci siedzący wokół sceny w pierwszym rzędzie wydawali się być amerykańskimi wojskowymi. Ponieważ mieszkała i pracowała w bazie sił powietrznych, a także przez cały czas chodziła na siłownie zarówno sił powietrznych, jak i piechoty morskiej, szanse, że któryś z tych facetów mógł ją wcześniej widzieć, znacznie wzrosły.
Zaczynając panikować, jej oczy szybko przesunęły się na drugi, trzeci i czwarty rząd, ani razu nie widząc żadnego faceta, który wyglądałby na Japończyka. Powiedziała mi, że w tym momencie zaczęła się czuć, jakby miała zemdleć na oczach tych wszystkich wojskowych, ale zrobiła wszystko, co w jej mocy, by zachować spokój.
Potem, starając się zachować spokój podczas tańca, ponownie wyjrzała przez okno i zdała sobie sprawę, że rozpoznała kilku facetów z siłowni sił powietrznych, kilku innych facetów z siłowni bazy piechoty morskiej, a potem faceta, który poznała w swojej pracy w Base Exchange. To nie byli obcy Japończycy, ale amerykańscy wojskowi, z których wielu widziała, jak ją sprawdzali, kiedy ćwiczyła na siłowni.
Taniec przed nieznajomymi, którzy nawet jej nie znają, to jedno, ale tańczenie, a konieczność rozbierania się przed wojskowymi, których rozpoznała i mogła ją rozpoznać, to zupełnie inny poziom zdenerwowania. Jej mózg pracował na najwyższych obrotach i próbowała pojąć fakt, że wkrótce będzie musiała rozebrać się do naga przed nimi wszystkimi. Ze wszystkich sił starała się nie zemdleć.
Powiedziała, że czuła się, jakby ktoś kontrolował jej ruchy, kiedy tańczyła po scenie i nawet nie pamiętała, jak zdjęła stanik i majtki spod sukienki.
Ciągle myślała o sobie, gdyby tylko ci faceci zdali sobie sprawę, że ta sama dziewczyna, na którą gapią się na siłowni, tańczy dla nich i rozbiera się do naga.
Powiedziała mi, że wiedziała, że musi być naga przed końcem piosenki, ale niestety zgubiła utwór, do którego tańczyła i martwiła się, że piosenka się skończy, zanim będzie naga, więc po prostu usiadła na krzesło i ściągnęła sukienkę przez głowę i próbowała zakryć części intymne siedząc na krześle.
Powiedziała, że wtedy tłum zrobił się głośny i krzyczał na nią, żeby rozłożyła nogi. Myślała, że jeśli tylko trochę rozłoży nogi, gdy piosenka się skończy, przestaną na nią krzyczeć, ale stało się odwrotnie. Rozłożyła więc nogi trochę bardziej, mając nadzieję na ten sam rezultat, ale znowu stały się głośniejsze.
Powiedziała, że zanim się zorientowała, siedziała przed tłumem zupełnie naga z szeroko rozłożonymi nogami. Powiedziała, że w tym momencie nie mogła nawet patrzeć na tłum, tylko wpatrywała się w sufit, a następną rzeczą, jaką wiedziała, była scena, która zaczęła się obracać. Po prostu wpatrywała się w sufit, podczas gdy scena obracała się i wydawało się, że piosenka ciągnęła się w nieskończoność.
Kiedy piosenka się skończyła, odetchnęła z ulgą, myśląc, że skończyła. Wstała i zeszła ze sceny tylko po to, by spotkać się z menadżerem, który podał jej kosz z praniem i skierował ją z powrotem na scenę. Wtedy zdała sobie sprawę, że nie tylko musi rozebrać się do naga przed tymi amerykańskimi wojskowymi, ale teraz będzie musiała szeroko rozłożyć nogi przed każdym facetem w pierwszym rzędzie i pozwolić im zrobić sobie palcówkę czas.
Powiedziałaby, że jedyną rzeczą, która trzymała ją przy życiu, była świadomość, że ci faceci tak naprawdę nie wiedzieli, że to ona jest za maską.
Ava próbowała mnie przekonać, jak się czuje jako seksowna striptizerka incognito, która była obiektem pożądania wszystkich tych wojskowych i pozwalała każdemu z nich wkładać w nią palce i rozszerzać jej pochwę bez żadnych konsekwencji. właściwie wiedząc, że to ona.
Powiedziała, że kiedy położyła się przed facetem i rozłożyła nogi, to było tak, jakby były opętane i żaden z facetów tylko nie patrzył. Wszyscy otwierali jej cipkę i wkładali w nią palce. Wszystko, o czym mogła wtedy myśleć, to to, jak szalone było to, że faceci, których znała, robili sobie palcówkę, a oni nawet nie zdawali sobie sprawy, kim ona jest… a przynajmniej tak jej się wydawało.
Nadal nie mogła się nadziwić, jak pewnego wieczoru, kiedy miała spróbować zostać striptizerką, klub był pełen zarówno żołnierzy piechoty morskiej, jak i lotników. Zapytała mnie, czy komukolwiek powiedziałem, ale powiedziałem jej, że nie i że to nie ma sensu, ponieważ klub jest pełen zarówno żołnierzy piechoty morskiej, jak i lotników. Gdybym powiedział komukolwiek z moich współpracowników, klub miałby tylko wielu lotników, tylko dlatego, że nie znałem żadnych marines.
Nigdy nie zdawała sobie sprawy, że rozeszła się wieść, że tej nocy będzie się rozbierać na scenie i że większość facetów, którzy tam byli, była tam, aby ją zobaczyć i ostatecznie poczuć. Po prostu wierzyła, że to tylko zbieg okoliczności.